KERST

Tussen alle kerstkaarten vielen deze week ook twee rouwkaarten in de bus, waaronder de kaart van de vader van mijn schoonzusje.

Al weer 10 jaar geleden waren wij ook bezig met het schrijven van rouwkaarten nadat mijn schoonvader net voor de kerst was overleden. Wat een contrast met de vrolijke kerstkaarten, en wat een verdriet gaat er schuil achter zo’n kaart. Veel mensen zien op tegen de decembermaand, de leegte is vaak veel meer voelbaar en het gemis is groot.

Gisteren raakten we in gesprek met 2 dames waarvan de ene ook vertelde hoe weinig mensen naar haar omkeken na het overlijden van haar echtgenoot. Dat ze zichzelf bezig hield maar dat in de 3 jaar dat haar echtgenoot was overleden, haar buren haar nog nooit hadden uitgenodigd voor een kopje koffie. Aandacht en een luisterend oor, dat is wat ieder mens graag wil. Dus voordat je deze kerst baalt van je verplichte bezoek aan je familie, sta dan even stil bij al die mensen, die net als mijn familie, er alles voor over zouden hebben om nog één keer kerst met hun geliefden te vieren. Er komt een dag dat alles wat zo vanzelfsprekend leek, niet vanzelfsprekend meer is.

Als we allemaal eens om ons heen kijken, wie is er alleen, wie kan er wat hulp gebruiken? Geef eens een uurtje van je tijd, wie weet ben jij dat lichtje wat ze zo hard nodig hebben. Liefde wordt alleen maar meer als je het weggeeft.

Fijne kerstdagen!